Eve kapanmaya devam ettiğimiz bu günlerde psikolojik sağlamlığı korumak bir çaba istiyor. Duygusal yeme alışkanlığı nasıl bitebilir?
She and Girls Dergisi, Moda Dergisi, Alışveriş Dergisi.
Instagram Hesabımız
Özellikle bahar ayının gelmesi ile beraber, evlerde kalmak, dışarının güzel havasında rahat rahat sosyalleşememek, kendimizi koruma zorunluluğumuz daha da zorlaştı. Bir çok duygu hissediyoruz, kimi zaman isyan, hüzün, bunalma hissederken, bazen daha çok öfke, yalnızlık veya kaygı…
Bütün bu duygular ile nasıl baş ediyorsunuz? Duygular yeme davranışınız üzerinde ne kadar etkili hiç kendinizi gözlemleme şansınız oldu mu?
Aslında aç değilsiniz ama üzüntülü, kaygılı, sıkılmış, mutlu veya yalnız hissediyorsunuz… Böyle durumlarda kendinizi yemek yerken buluyor musunuz?
Kendimizi rahatlatmak, sakinleştirmek, teskin etmek için yediğimiz yiyeceklerin çoğu aslında “duygusal yeme” davranışı oluyor. Çünkü burada konu açlık değil, duygularınız.
Beslenme ile hisler arasında oldukça köklü bir bağ var aslında. İlk dünyaya geldiğimiz anda annemiz bizi besler, bu sadece meme vermek değildir artık; güvende olduğumuzu hissettiğimiz, sevildiğimiz, kollandığımız, yatıştırıldığımız bir ilişkidir.
Bu ilk öğrenim, ömrümüz boyunca yemek ile olan ilişkimizin de temelini oluşturur tabii… Fark etmeden yetişkin yaşantımızda da duyguların yoğunluğu ile baş başa kalmaktansa ilk bildiğimiz yol olan yeme ve sakinleşme/ iyi hissetme arzusuna sığınıveriyoruz.
Peki pandemi ile ne ilgisi var derseniz, bu süreçte ne kadar yoğun duyguları bir arada yaşadığınıza dikkat edin…
Ve eski bildiğimiz kendimize iyi gelen bir çok şeyi de artık yapamıyoruz değil mi?
Örneğin canımız sıkkın olduğunda arkadaşımızla bir kafede bir şeyler içmek, çıkıp rahatça yürümek, bir yerlere, spora gitmek, şu an ki normalimizin içinde maalesef buralar çok çok kısıtlı.
Bütün bu engellenmişlikler bir çok duyguyu da beraberinde barındırıyor tabi…
Siz bu duygular ile duygusal yeme davranışı geliştiriyor musunuz?
Aşağıdaki soruların çoğu evet ise, bu konu sizi yakından ilgilendiriyor demektir:
Aç değilsiniz, ama “yemek yemek istiyorum.” Demenize neden olan duyguları yaşadığınız oluyor mu?
Sinirli, üzgün, kaygılı, boşlukta gibi hissetmek sizi tatlı, karbonhidratlı yiyeceklere götürüyor mu?
Çok mutlu olduğunuz bir haberi koca bir pasta ile kutlar mısınız?
Dayanmakta zorlandığınız bir duygu ile bir anda televizyonun karşısında büyük boy pizza yerken bulur musunuz kendinizi?
Bu sorulara yanıtınız çoğunlukla “evet” ise, duygusal yeme davranışı açısından kendinizi değerlendirebilirsiniz.
Ama merak etmeyin, her sorunun bir çözümü de mutlaka bir yerlerde değil mi?
Aslında içimizdeki sıkıntıdansa yemeğe odaklanmak çok kestirme bir yoldur, problem sağlık açısından zararlı bir hale dönebilir olmasında.
Dikkatimiz “içimde neler oluyor?” sorusundansa, “ne yapıyorum?” sorusuna kayar, ve bizi aslında üzen, sinirlendiren durumu düşünmeyi değil de, ne yediğimizi veya ne yiyeceğimizi düşünür oluruz…
Ve çoğunlukla midemizi değil, ruhumuzu, içimizdeki sıkıntıyı doldurmak için yeriz…
Duygusal yeme sorunları ile çalışırken, amacımız kişinin duyguları ile baş başa kalabilmesini de sağlamak, yani duygular ile temas kapasitesini geliştirmek olur.
Peki kendi kendinize neler yapabilirsiniz?
Fiziksel olarak aç olmadığınız halde yoğun bir yeme arzusu duyuyorsanız, önce kendinize bir sorun, “nasıl hissediyorum?”
Bu duygu ile baş başa kalmak nasıl bir deneyim?
Duyguyu en çok nasıl ve bedeninizde nerede hissediyorsunuz?
Bu duygunun kaynağı ne olabilir?
Hayatınızda şu an neye ihtiyacınız var?
Aslında gerçek durum nedir?
Bu ihtiyacınızı, yemek yemek dışında şu an kendinize nasıl sağlayabilirsiniz?
Bunu kendinizi yargılamadan, kızmadan, eleştirmeden yapabilir misiniz?
İyi gelecek müzik listeleri, sıcak banyo, hafif yürüyüş, camın önünde nefes alıp vermek, kısacası kendinize göre böyle durumlar için bir eylem planı oluşturabilir misiniz?
Bu denemeler ile duygularınız ile kalabilme kapasitesini geliştirmeyi deneyebilir, buna uygun meditasyon pratiklerini hayatınıza dahil edebilirsiniz. Eğer kendi kontrolünüzden çıktığını hissediyorsanız her zaman için destek alabilirsiniz.
Sevgilerimle,
Uzm. Psk. Ayşegül Soysal Taşçı
e-mail: aysegulso7@gmail.com
Instagram: @psikolog.aysegulsoysal
